(بِ تِ رِ) [ فر. ] (ص.) ۱- ویژگی شیوهای که در آن سعی میشود اشیا به صورت غیرواقعی اما به نوعی بیان کننده عواطف هنرمند باشد. ۲- ویژگی هر اثر هنری که متکی به حالات ذاتی و درونی است نه نمودهای ظاهری ؛ انتزاعی.